|
Tijdens de vakanties bij haar grootouders voelde Karine zich een klein meisje in de tuin van Alice. De bloembedden waren doordrenkt met de poëzie van een goed genie, belichaamd in de persoon van zijn grootvader. Overal transformeerde de magie van de lente deze prachtige Gers-residentie, verankerd in het hart van de natuur. Het kind bewoog zich, soms tussen kruipende bosjes, soms tussen lange stengels, bekroond met mooie bloemen waarvan de kleuren zijn zintuigen prikkelden.
Die ochtend trof ze haar grootvader al druk aan in de moestuin. Met zijn wenkbrauw als een vraagteken opgetrokken, vertrouwde hij haar toe wat hem dwars zat: de egel die in de tuin woonde, was verdwenen!
Karine ging op zoek naar het kleine zoogdier. Terwijl hij voorbijkwam, leek alles tot leven te komen: wortelgroenten, ronde groenten, oude groenten, selderij, snijbiet, asperges...
Ze bekeek de rijen salades en de bosjes prei... Denkend aan de teleurstelling van haar grootmoeder als de egel vermist zou raken, besloot ze haar als troost een handvol jonge peulen aan te bieden waar erwten in zaten, en heb het snel uitgekozen.
De boomgaard grensde aan de tuin en breidde de moestuin uit. In de veronderstelling dat het dier beschutting had kunnen vinden onder de dode bladeren van de bomen, bekeek Karine de pruimenbomen, de perzikbomen, de kersenbomen, achter de peren- en walnotenbomen, tussen de appel- en kweepeerbomen, de mispels en de kersenbomen. hazelnootbomen, amandelbomen en vijgenbomen. Maar de egel was nergens te bekennen. Werkeloos strekte ze haar handen uit om een abrikoos van een bloeiende tak te plukken.
Ze had toen dit inzicht: ze was vergeten de aromatische kruiden te inspecteren! Dus ging ze weer naar de grond. En daar... ontdekte... de egel, nonchalant slapend midden op het plein!
Tegelijkertijd belde de grootmoeder om ontbijt. Karine dacht aan de warme toast die op haar wachtte... Toen ze de keuken binnenkwam, zette ze haar trofee van de dag op tafel: de abrikoos en de erwten. De grootvader kwam aan zijn zijde, met kruiden. Hij rondt de ‘egelaffaire’ af met de mededeling: oma gaat een lekker erwtenstoofpotje koken met kruiden uit de tuin.
Jaren later wilde Karine dit verhaal het einde geven dat het verdiende, dat wil zeggen abrikozen in het recept verwerken, omdat ze voelde dat de zoetheid van de erwt wonderwel zou combineren met die van de abrikoos. Tegenwoordig belichaamt de stoofpot, geïnspireerd door herinneringen aan zijn kindertijd, het leven in een natuur die zo genereus is als de harten van grootouders maar kunnen zijn...
|
Receptverhaal: erwten, wortelen, abrikozen en bieslook in tajine-stijl
Gepubliceerd door Samuel SCHREIBER op
